ጎይታና ኢየሱስ ክርስቶስ ንቅዱሳን ደቀ መዛሙርቱ ‘’ክንዲ ፍረ ኣድሪ እትኣክል እምነት እንተ ኣላትኩምሲ ነዚ እምባ’ዚ ካብዚ ናብቲ ግዓዝ እንተ በልኩምዎ ይግዕዝ፥ ዘይከኣለኩም ነገር ከኣ የልቦን’’ ዝብል ሕያው መብጽዓ ከም ዝሃቦም ንዝክሮ ኢና። ማቴ 17፡20። እዚ ቃል እዚ ክትሰምዖ ጥራይ ዘይኮነስ ብልቢ ክትኣምኖ ድማ ብጣዕሚ ኣገዳሲ እዩ። እቶም ቀዳሞት ኣቦታትና ድማ ‘’ሓቀኛ እምነት እንተ ሒዝኩምሲ ዘይከኣሎኩም ነገር የልቦን’’ ዝብል ቀዋሚ ዕላማ ሒዞም እዮም ብሓይሊ መንፈስ ቅዱስ እምባን ኩርባን ዘግዕዙ፡ ባሕርታት ዝመቕሉ፡ ትእምርትን ተኣምራትን ዝገብሩ ዝነበሩ። እወ ብሓቂ ንእግዚኣብሔር ኣሚኑን ኣብ መቕደሱ ተጸጊዑን ዝሓፈረ ወይ ዝተሳዕረ ሰብ ብፍጹም የሎን። ሓዋርያ ጴጥሮስ እኳ ብእምነቱ ኣብ ልዕሊ ማያት ክኸይድ፡ ብምጥርጣሩ ድማ ክሰጥም ከም ዝጀምረ ኣብ ሕይወቱ ስለ ዝረኣዮ ’’ሽሕ እኳ ሕጂ ንቝሩብ ጊዜ ብብዙሕ ዝዓይነቱ ፈተና ክትሓልፉ ግዲ እንተ ኾነ፥ በዚ ክትሕጎሱ ኢኹም፥ እዚ ኸኣ እታ እምነትኩም ሓቂ ከም ዝኾነት ኬረድእ እዩ’’ ክብል ቃል ምስክርነቱ ጽሒፉልና ኣሎ። 1ጴጥ 1፡6።

እምበኣር እምነት ኣእጋር ኣለዋ። እዚ ክንብል ከሎና ግና ቅድሚ ናይ እምነት ኣእጋርና ጉዕዞ ምጅማረን ነቲ ፈተና ዝበዝሖ ጸቢብ መገዲ ሕይወት ዝጥምታ መንፈሳውያን ኣዕይንቲ ከም ዘድልየና ክንዝግዕ የብልናን። እቶም ዘለዓለማዊ ተስፋን ጽኑዕ እምነትን ዝሓዙ ቅኑዓት ኣገልገልቲ ኣምላኽ ከኣ ንምእመናን ብሓላፍነት ከመርሕዎም ይግባእ። እቶም ጎደሎ እምነትን ፍርሓትን ዘለዎም ሰባት ድማ ነቶም ጽኑዓት ናይ ሃይማኖት ጀጋኑ ርእዮም ክንስሑ ይግብኦም። እዚ እንተ ዘይኮነ ግና ተጠራጠርቲ ዝኾኑ ሰባት እንተ መርሑኻ መወዳእታኻ ኣበይ ምዃኑ ብኣግኡ ምፍላጥ የድሊ። ቅዱስ ወንጌልውን ‘’ዕዉር ንዕዉር እንተ መርሖ ክልቲኦም ኣብ ጉድጓድ ይወድቁ’’ እናበለ ውጽኢቱ ብንጹር ገሊጹልና እዩ። ማቴ 15፡14። እሞኸ ደኣ ኣሰር መን ንስዕብን በየናይ መገዲ ንጓዓዝን ከም ዘሎና ተረዲኡናዶ ንነብር ኣሎና? ኢየሱስ ክርስቶስ ነቲ ተጠራጣሪ ቶማስ ‘’መገድን ሓቅን ሕይወትን ኣነ እየ’’ ኢሉ እዩ ዝነገሮ። ንስኻትኩምውን ነዚ ኢኹም ዝተጸዋዕኩም፥ ክርስቶስ ድማ ኣሰር ኣሰሩ ምእንቲ ኽትስዕቡ ኢሉ ምእንታኹም መከራ ተቐበለ፥ ኣርኣያውን ኃደገልኩም። 1ጴጥ 2፡21

ሓደ መዓልቲ ሓዋርያት ብባሕሪ ክጎዓዙ ከለዉ ብፈተና ምስ ተሰነፉ፡ ኢየሱስ ክርስቶስ ነቶም ብማዕበል ባሕርን ብብርቱዕ ንፋስን ተጨኒቖም ኣብ ከቢድ ፍርሓትን ሻቕሎትን ዝነበሩ ሓዋርያት ‘’ኣበይ ደኣ ኣላ እታ እምነትኩም? ኢሉ ሓተቶም። እዚ ሕቶ’ዚ ሎሚ ንነፍሲ ወከፍ ኣማኒ ክርስቲያን ዝምልከት እዋናዊ ሕቶ እዩ። ‘’ናትና እምነትከ ኣበይ ኣላ!? ዘሎናዮ እዋን ሓቢርና ንዕዘቦ ከም ዘሎና ብዙሓት ሰባት ንእምነቶም ብሓላፊ ንብረት፡ ብከንቱ ሽመትን ዓለማዊ ጣኦታትን ለዊጦማ እዮም። ገሊኦም ሰባትውን ንእምነቶም ከምታ ብማዕበል ባሕሪ እትጠፍእ መርከብ ኣጥፊኦምዋ እዮም። 1ጢሞ 1፡19። ስለዚ እምበኣር እቲ ‘’ደው ኢሉ ዘሎ ከይወድቕ ይጠንቀቕ’’ ከም ዝበሃል ንሕና ህዝበ ክርስቲያን ድማ ከም ሰበይቲ ሎጥን ዴማስን ንድሕሪት ክንጥምት ዘይኮነስ፡ ከም ዲያቆን እስጢፋኖስን ቅዱስ ጊዮርጊስን ናብቲ ሰማያዊ ዕላማና መከራ መስቀል ተሰኪምና ክንጎዓዝ ድርብ ረብሓታት ከም ዘለዎ ክንጠራጠር ኣይግባእን። እቲ ሓቂ እዚ ስለ ዝኾነ ብሥጋን ነፍስን ረቢሕና ምእንቲ ክንዕወት ናብቲ ጀማርን ደምዳምን እምነትና ዝኾነ ኢየሱስ ክርስቶስ ብእምነት ንሰማይ ንጠምት።

ኣብ ሕሉፍ ታሪኽ ደቂ ሰባት እንተ ኣንበብና ኣብ መንጎ ኣመንትን ተጠራርጠርትን ኣብ መንጎቶም ዕርፊ ሒዞም ንድሕሪት ዝጥምቱን፡ ኣብ መንጎቶም ክቡር መስቀል ተሰኪሞም ንቕድሚት ዝጎዓዙን፡ በብእዋኑ ዓቢይ ምፍልላይ ከም ዝነበረ ዝዝከር እዩ። ኣብዚ ዘሎናዮ ዘመንውን ገሊኦም ብመገዲ ጸጋም ዝጎዓዙ ‘’ክሳብ ሰማይ ንብላዕ ስርናይ’’ ዝብሉ ንረብሓ ሥጋ ዝነብሩ፥ ገለ ድማ ብመገዲ የማን ዝመላለሱ ‘’ሓቂ ይጸንሕ ንደቂ’’ ዝብሉ ንረብሓ ነፍሲ ዝሓስቡ፡ ስለ ዝኾኑ ናይ ምርጫ ምፍልላይ ክህሉ ግድን እዩ። ይኹን እምበር ከምቲ ጽኑዓት ኣእጋር ዘይብሉ ነዊሕ መገዲ ክጎዓዝ ዘይክእል፥ ጽኑዕ እምነት ዘይብሉ ድማ ብፈተና ሓሊፉ ናብ ኢየሩሳሌም ሰማያዊት ተጓዒዙ ክኣቱ ዝከኣል ኣይኮነን። ኣብዚ ምድሪ ከኣ ንእግዚኣብሔር ካብ ምእማን ንላዕሊ ዝዓቢ ረብሓ ከም ዘየለ ዝተረጋገጸ ሓቂ እዩ። እቶም ቀዳሞት ቅዱሳንውን ‘’ናብ መንግሥቲ ኣምላኽ ክንኣቱ ዝግብኣና ብብዙሕ ጸበባ እዩ’’ ዝብል ሓዋርያዊ ማዕዳ እዮም ገዲፎሙልና። ግሓ 14፡22። ስለዚ እምበኣር ናይ ሰብ ምስክርን ሕድርን ነኽብር ካብ ኮንና፡ ናይቲ ሰማይን ምድርን ዝፈጠረ ልዑል እግዚኣብሔር እምነትን ሕድርን ኣጽኒዕና ንኸይንጎዓዝ ደኣ እንታይ’ዩ ዘፍርሓና? ኣምላኽ እኮ መንፈስ ሓይልን ፍቕርን ገዛእ ርእስኻ ምግታእን እምበር መንፈስ ፍርሓት ኣይሃበናን። 2 ጢሞ 1፡7።

ብተወሳኺ ሓዋርያ ጳውሎስ ኣብ መልእኽቱ ‘’ብእምነት እምበር ብምርኣይ ኣይኮናን ንነብር (ንጎዓዝ) ዘሎና’’ ክብል ንትርጉም መንፈሳዊ ጉዕዞ ጠቒስዎ ኣሎ። 2ቆሮ 5፡7። ከምቲ ብዓይንና ክንርእዮም ንዘይከኣልና ነገራት ኣብ ላባላቶሪ ኬድና ብማይክሮስኮብ ምስ ጠመትናዮ ኣብ ሓንቲ ነጥቢ ማይ ማእለያ ዘይብሎም ባእታታት ከም ዘለዉ ዝበርሃልና፡ ብመንፈሳዊ ዓይኒ ልቦና እንርእዮም ምሥጢራት ድማ ካብቶም ብዓይኒ ሥጋ እንርእዮም ነገራት ከም ዝበዝሑ ምፍላጥ የድሊ። እቲ ሎሚ ልዕሊ ዓቕምና ኮይኑ ዝስምዓና ማዕበል ዓለምን ፈተና ሰይጣንን ከኣ ጽባሕ ተሳዒሩ ብርግጽ ኣይክህሉን እዩ። ኣብ መዓልታዊ ሕይወትና ንዘጋጥመና ኩሉ ናይ ዲያብሎስ ዕንቅፋት ብእምነት እንተ ሰዓርናዮ ኢና ድማ ናይ እምነት ሰባት ምዃንና ከነመስክር ንኽእል። ኣቦታትናውን ጸባ ብድሕሪ ጸበባ’ዩ ዝርከብ እናበሉ ነቶም ጓሶት ደቆም ይምዕድዎም ነበሩ። መንፈሳውያን ጓሶት ከኣ መከራን ጸበባን፡ መስቀልን መስገደልን ምስ ተሳገሩ ኢዮም ኣብ ሰማያዊ ዝፋን ገጽ ሕያው ኣምላኽ ክርእዩ ዝኽእሉ። እወ ከይጸዓርካ ዋጋ ከተዋረድካ ጸጋ ብቐሊሉ ኣይርከብን እዩ።

እምበኣርከስ ነታ እግዚኣብሔር ወልድ ብክቡር ደሙ ዝመሥረታ ቅድስት ቤተ ክርስቲያን ሓዋያት ብስብከቶም ሰማእታት ብሕይወቶም በጃ ሓሊፎም ዝዓቀብዋ ቅንዕቲ እምነት፡ ንሕና ድማ ተስፋ ከይቆረጽና ንመጻኢ ወለዶ ከነመሓላልፋ ሕድርን ግዴታን ተቐቢልና ኢና። እቲ እሙን ኦርቶዶክሳዊ ክርስቲያን ዝበሃልውን ብጊዜ ኵነታትን፡ ብሰብን ኣከባብን ብማእሰርትን ስደትን ዘይነቓነቕ እምነት ዝሓዘ ሓቀኛ ኣማኒ እግዚኣብሔር ማለት ምዃኑ ክበርሃልና ኣለዎ። እዞም ናይ ዓለም መንግሥታት እኳ ንምድራዊ መደባቶም ከዐውቱ መዓልትን ለይትን ዝጽዕሩ፡ ወተሃደራቶም ከኣ ንምድራዊ ዕላማ ክብሉ ክብርቲ  ሕይወቶም ንሞት ከወፍዩ ድልዋት ካብ ኮኑስ፡ እቶም ኣብዚ ምድሪ ጥራይ ዘይኮነ ኣብ ሰማያት ከይተረፈ ዘለዓለማዊ ሕይወትን ዘይሓልፍ መንግሥትን እንጽበ ክርስቲያን ደኣ ንሃይማኖትናን ሓዋርያዊ ተልእኾናን ብልቢ ውፉያት ዘይንኾነሉ ምኽንያት እንታይ ኣሎ? እምበኣር እቲ ቅዱስ ጽሑፍ ‘’ኣብርሃም ንኣምላኽ ኣመኖ ጽድቂ ኮይኑውን ተቖጽረሉ’’ እዩ ዚብል እሞ ከምቲ ቅዱስ ኣቦና ኣብርሃም ናይ እምነት ሰባት ኮንና ክነብር ኣምላኽ ይደልየና ኣሎ።

ኣብ መደምደምታ ክንብሎ እንደሊ እምነት-እግዚኣብሔር ብሓላፊ ወርቂ ይኹን ብዝበሊ ጨርቂ፡ ወይ ድማ ብስድራ ቤት ይኹን ብንብረት፡ ክንልውጦ ፈጺምና ኣይንኽእል ኢና። ምኽንያቱ ንሕና ብምድራዊ ወርቅን ብሩርን ብንብረትን ጥሪትን ዘይኮነስ ብመልክዕ  እግዚኣብሔር ዝተፈጠርና፡ ብክቡር ደም ክርስቶስ ድኅነት ዝረኸብና፡ ደቂ ዓዶም ንቕዱሳንን ስድራ ቤቱ ንኣምላኽን ስለ ዝኾንና፡ ነቲ ወሃቢ ሕይወት ፈጣሪና ብእምነት ክንእዘዝ  ክርስቲያናዊ ጻውዒትና እዩ። ስለዚ ንሕና ንከማና ሰብ እናኣኽበርና ንኣምላኽ ከነሕስር፡ ኣብ ሰብ እናተወከልና ብእግዚኣብሔር ክንጠራጠር፡ ናብ ባይቶ ዓለም እናተጓየና ኣብ ጉባኤ ቤተ ክርስቲያን ከነድሓርሕር፡ ዝጠቕመና መገዲ ኣይኮነን። ኢየሱስ ክርስቶስውን ‘’ነቲ ኣብ ቅድሚ ሰብ ዝተኣመነኒ ዅሉ ኣነ ኸኣ ኣብ ቅድሚ እቲ ኣብ ሰማያት ዘሎ ኣቦይ ክእመኖ እየ። ኣብ ቅድሚ ሰብ ንዝኸሓደኒ ግና ኣነ ድማ ኣብ ቅድሚ እቲ ኣብ ሰማያት ዘሎ ኣቦይ ክኽሕዶ እየ’’ ኢሉ ኣሎ። ማቴ 10፡32። እምበኣር ካብ ክሕደትን ውድቀትን ምእንቲ ክንድሕን ኣብ ትሕቲ እቲ ዘይታኸስ እሙን ኣምላኽ ብእምነት ጸኒዕና ንንበር። እዛ ናይ ሕጂ እምነትና ምስ ጸንዐት ከኣ ብሓይሊ መንፈስ ቅዱስ ናብ ኣኽሊል ክብርን ጸጋ ዘለዓለምን ከተብጽሓና እያ። ብዘየቋርጽ ተስፋ-እምነት ክንመላለስ እግዚኣብሔር ይደግፈና!።

ንስኻ ግና ክሳዕ ሞት እሙን ኩን!

ካብ ጋዜጣ ፍኖተ ብርሃን ዝተወስደ